Γιατί τάχα να συμβαίνει, ώστε πολλές φορές να προτιμά τον θάνατο χάριν της αρετής;
Αν ο άνθρωπος ήταν μονάχα πήλινο και φθαρτό σώμα, θα έπρεπε να τον ενδιαφέρουν μονάχα τα υλικά πράγματα και σε αυτά να είναι απόλυτα προσηλωμένος.
Κάποιος άλλος, λοιπόν, μέσα στον πήλινο άνθρωπο, είναι που ανεβαίνει προς τα πνευματικά και τα υπεφυσικά. Και αυτός ο άλλος είναι η αθάνατη και λογική ψυχή.
Αυτή, σαν άλλος μουσικός, που παίζει τη λύρα, υπαγορεύει και στο σώμα τα ανώτερα και καλύτερα.
