Πές μου, τί λόγο θά δώσεις στό Θεό ἐσύ πού ντύνεις τούς τοίχους καί ὄχι τούς ἀνθρώπους; Ἐσύ πού στολίζεις ἕνα ζῶο καί ἀδιαφορεῖς γιά τά κουρέλια πού φοράει ὁ συνάνθρωπός σου;
Ἐσύ πού σοῦ σαπίζουν τά φαγητά καί δέν δίνεις σ’ αὐτούς πού πεινᾶνε; Ἀποφεύγεις τούς ζητιάνους μήν τύχει καί βάλεις τό χέρι στήν τσέπη γιά καμιά δεκάρα.
Ἕνα ξέρεις νά λές: δέν ἔχω, δέ θά δώσω, εἶμαι φτωχός. Καί, ἀλήθεια, εἶσαι φτωχός, τίποτα καλό δέν ἔχεις. Φτωχός ἀπό ἀγάπη, φτωχός ἀπό φιλανθρωπία, φτωχός ἀπό πίστη στό Θεό, φτωχός ἀπό ἐλπίδα.
Μοιράσου μέ τούς ἀδελφούς σου αὐτά πού ἔχεις στίς ἀποθῆκες σου.
Αὐτό πού αὔριο θά σαπίσει, δῶσε το σήμερα σέ κεῖνον πού τό ἔχει ἀνάγκη. Τό χειρότερο εἶδος πλεονεξίας εἶναι νά μή δίνεις στούς φτωχούς οὔτε ὅ,τι σαπίζει καί ἀχρηστεύεται.
