-Τί εἶναι ἡ μνήμη θανάτου πάτερ Βλάσιε;
-Εἶναι τὸ χαρούμενο τραγουδάκι “βῆμα βῆμα πρὸς τὸ μνῆμα”. Νὰ τὸ ζεῖς αὐτὸ συνέχεια ὣς τὰ ἔγκατα τῆς ψυχῆς σου καὶ νὰ εἶσαι γεμᾶτος χαρά, δάκρυα καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν διπλανό.
Τότε “κλείνεις τὸ μάτι” καὶ στὴν ἀπελπισία ὅποτε σὲ πλησιάζει καὶ τῆς ξεφεύγεις μὲ ἕνα ἄλλο τραγουδάκι: “βουτάω ἐδῶ, πετιέμαι κεῖ καὶ τὴ φοβίζω τὴν Κική”!
