Θαύμα: Μία νέα κοπέλα πήγε να χειρουργηθεί σε νοσοκομείο τής Συμφερούπολης, στην νότια Ουκρανία. Ή κατάσταση της ήταν πολύ σοβαρή και ή εγχείρηση δύσκολη κι επικίνδυνη.
Ή γιατρός πού θα τη χειρουργούσε κάλεσε τη μητέρα τής ασθενούς και τής είπε:
– Ή εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δεν μπορώ να σάς εγγυηθώ τίποτα. Δεν ξέρω αν ή κόρη σας βγει ζωντανή.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή νέα οδηγήθηκε στο χειρουργείο.
Σ’ όλη τη διάρκεια τής εγχείρησης ή μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκομείου και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό και στον άγιο Παντελεήμονα να βοηθήσουν.
Σε κάποια στιγμή μπροστά στα μάτια τής μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός: ο τοίχος του νοσοκομείου έγινε διάφανος, σαν τζάμι.
Φάνηκε ή αίθουσα του χειρουργείου. Στο χειρουργικό κρεβάτι ήταν ή κόρη της και γύρω ή γιατρός που τη χειρουργούσε με τους συναδέλφους της. Δίπλα της στεκόταν ή νοσοκόμα έργαλειοδότρια πού κρατούσε τα χειρουργικά εργαλεία.
Και το ακόμα θαυμαστότερο: Δίπλα στη γιατρό είδε και τους Αγίους γιατρούς στους οποίους η ίδια προσευχόταν.
Αριστερά στεκόταν ο Άγιος Παντελεήμονας με μια λαμπάδα αναμμένη.
Δεξιά στεκόταν ο Άγιος Λουκάς, ο όποιος έπαιρνε κάθε τόσο τα εργαλεία από τη νοσοκόμα και τα έδινε στη γιατρό!
Ή μητέρα έπεφτε από έκπληξη σε έκπληξη. «Ένιωσε ότι ή προσευχή της εισακούστηκε. Όταν τελείωσε ή εγχείρηση, ή γιατρός βγήκε χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Φώναξε τη μητέρα καί της είπε:
– Πήγαμε πολύ καλά, ανέλπιστα καλά!
Τότε ή μητέρα της διηγήθηκε το θαυμαστό γεγονός πού έζησε. Ή γιατρός έμεινε αποσβολωμένη. «Έκανε το σταυρό της και ομολόγησε:
– Τώρα κατάλαβα. Όση ώρα χειρουργούσα και ήθελα κάποιο χειρουργικό εργαλείο, δεν προλάβαινα να το πω στη νοσοκόμα. Μέ το πού σκεφτόμουν ποιο εργαλείο θέλω, το είχα στα χέρια μου.
Από το βιβλίο: «Ταχύς εις βοήθειαν…» του Καθηγουμένου π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου
