Στην Αγία Άννα ζούσε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, ο οποίος έκανε συχνά παρακοή. Ήταν παραμονή μιας εορτής της Παναγίας.
«Γέροντα», λέει ο υποτακτικός, «θά πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, διότι της Παναγίας εορτή είναι αύριο. Τι θα φάμε;» «Παιδί μου», του λέει ο Γέροντας, «εδώ οι γείτονες μας ψαράδες είναι. Ώρες ψάρευαν και δεν πιάσανε ψάρια. Αν ήθελε η Παναγία να τρώγαμε ψάρια, θα έπιαναν, θα έφερναν και σε μας. Να μην πας για ψάρεμα». «Όχι, Γέροντα», ξαναλέει ο υποτακτικός, «εγώ θα πάω να ψαρέψω». «Μην πηγαίνεις», επαναλαμβάνει ο Γέροντας. «Όχι, θα πάω», λέει ο υποτακτικός και φεύγει,
Ο Γέροντας τότε σκέπτεται ότι ο υποτακτικός του ευρίσκεται σε παρακοή αν του τύχει κανένας μεγάλος πειρασμός του υποτακτικού του; Μήπως γλιστρήσει εις την θάλασσα; Διά τούτο μπαίνει στο κελί του και κάνει προσευχή, κάνει κομποσκοίνι για τον υποτακτικό του.
Ο υποτακτικός πηγαίνει στη θάλασσα πετάει την πετονιά κάτι έπιασε τ’ αγκίστρι τραβάει δυνατά. Βγαίνει τότε ξαφνικά ένας αράπης μαύρος-κατάμαυρος, με αγριωπά μάτια, έτοιμος να ορμήσει επάνω στον μοναχό! Αλλά μια αόρατος δύναμις τον κρατούσε.
Αυτός τρομοκρατημένος φεύγει ο διάβολος ακολουθεί από πίσω, μέχρι την Αγία Άννα, μέχρι το κελί του. Του λέει τότε ο διάβολος: «Ρε, καλόγερε, τι να σου κάνω, που από την ώρα που έφυγες, ο Γέροντας κάνει κομποσκοίνι για σένα; Ειδάλλως θα σε έπνιγα μέσα στη θάλασσα? στη θάλασσα θα σ’ έπνιγα!».
Να τι κάνει η παρακοή!
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
