«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις, γιά νά μήν πεθάνεις όταν θά πεθάνεις».

Πέτρος Π. Πανταζόπουλος

Κάποιοι επισκέπτες του Αγίου Όρους στέκονται συλλογι­σμένοι μπροστά σέ μία σοφή επιγραφή πού λέει: «Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις, γιά νά μήν πεθάνεις όταν θά πεθάνεις».

Εύκολα βέβαια, συλλαμβάνουν τό νόημά της καί αντιλαμβάνονται τήν μεγάλη σημασία των τριών θανάτων, γιά τούς οποίους ή επιγραφή κάνει λόγον.

Ό ενας θάνατος είναι αύτός του παλαιού μας εαυτού, ό θά­νατος των αμαρτιών μας, ή νέκρωση τήν οποία συνιστά ο Παύλος.

«Νεκρώσατε ούν τά μέλη υμών τά επί τής γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν καί τήν πλε­ονεξίαν» (Κολ.Γ 5).

Ό άλλος θάνατος είναι ή φυσιολογική κατάληξη της ζωής τού ανθρώπου, ό χωρισμός τής ψυχής άπό τό σώμα, τό μόνο βέβαιον πράγμα «ύπό τόν ήλιον». «Aπόκειται τοίς άνθρώποις άπαξ αποθανείν» (Έβρ· θ’ 27).

Ο τελευταίος θάνατος είναι εκείνος ο αθάνατος, ό αιώνιος καί εφιαλτικός, ό όποιος αναμένει τούς άπιστους, τούς φαύλους καί τούς αμετανόητους, γιά νά τούς συντροφεύει καί νά τούς «ανταμοίβει» οπως τούς αξίζει.

Τώρα μπορεί άνετα νά κατανοήσει κανείς ότι πρέπει να μετανοήσεις άνθρωπε, θανατώνοντας καί θάπτοντας κάτω άπό το εξομολογητικό πετραχήλι τόν παλαιό σου εαυτόν.

Είναι επείγον νά τό κάνεις καί γιατί δέν γνωρίζεις τήν ώρα του θανάτου σου καί γιατί μόνον έν ζωή μπορείς νά μετανοήσης.

Καί πρέπει να τό κάνεις αυτό, νά θανατώσεις τον παλαιό σου εαυτόν, γιά νά μην καταδικασθείς να πεθάνεις οριστικά στήν αιώνια ζωή, όταν εγκαταλείποντας τόν μάταιο τούτο κόσμο, θα βρεθείς ενώπιον του φοβερού βήματος»του δίκαιοκρίτη Θεού.


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!