Λίγες ώρες πριν αποχαιρετήσει το 2018 για να υποδεχθεί τη νέα χρονιά, ο μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας κ. Κλεόπας, μέσα από μια στιγμή αθωωότητας, διατύπωσε την σκέψη του για το μέλλον της τοπικής Εκκλησίας και έδωσε τροφή για προβληματισμό για την διάδοχη κατάσταση:
Μια όμορφη έκπληξη με περίμενε χθες το πρωΐ, στο ναό του Αποστόλου Παύλου, στην Ουψάλα. Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ένας μπόμπιρας ανέβηκε τα τρία μεγάλα σκαλιά του αρχιερατικού θρόνου, με περίσσια ευκολία και ταχύτητα, παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας του, κάθισε στο πάνω σκαλοπάτι, κράτησε σφιχτά με το ένα του χέρι το μπαστούνι μου και από κει ψηλά παρακολούθησε τη Θεία Λειτουργία, ενώ ο φίλος του, ένας άλλος νεαρός, λίγο μεγαλύτερος στην ηλικία, με κουστούμι και παπιγιόν, αν και πλησίασε αρκετές φορές το θρόνο, χαμογελώντας, προτίμησε το δρομολόγιο Ιερό Βήμα αναλόγιο ιεροψαλτών.
Δόξα τω Θεώ, είπα. Ο ένας θα γίνει δεσπότης κι ο άλλος ιερεύς!!!
Για μένα προσωπικά, ήταν μια πνευματικά ευχάριστη και συγκινησιακή εμπειρία, που βέβαια δεν έμεινε απαρατήρητη κι ασχολίαστη από τους εκκλησιαζόμενους πιστούς.
Στο τέλος της ευχαριστιακής σύναξης, τα παιδιά μας είπαν τα κάλαντα, τα χειροκροτήσαμε με όλη μας την καρδιά και τους μοιράσαμε σοκοφρέτες, που είχαμε προμηθευτεί απ᾽ τη Στοκχόλμη.
Όσο κι αν ακούγεται αστείος ο τίτλος που έδωσα στο σύντομο αυτό κείμενο, περιέχει όμως μεγάλη δόση αλήθειας και παραπέμπει αναμφίβολα στο μέλλον, αρκεί να γίνουν εκ μέρους μας σωστοί χειρισμοί και συντονισμένες προσπάθειες.
Δε γνωρίζω, αν ο νεαρός που ανήλθε τις βαθμίδες του αρχιερατικού θρόνου θα γίνει μητροπολίτης και δη Σουηδίας, ή ο φίλος του ιερεύς, αυτό όμως που μπορούμε να προκαθορίσουμε ως Εκκλησία και ως ομογένεια είναι η εν γένει διάδοχος κατάσταση στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι στη Σκανδιναυΐα, δηλαδή η από κοινού συντονισμένη προσπάθεια όλων ανεξαιρέτως των ομογενειακών φορέων, σε συνδυασμό με το έντονο ποιμαντικό ενδιαφέρον της τοπικής μας Εκκλησίας προς τους νέους κάθε ηλικίας, ώστε τα παιδιά αυτά να αγαπήσουν την Εκκλησία και να δραστηριοποιηθούν μέσα στους κόλπους της. Να την υπηρετήσουν με αφοσίωση, ως απλά μέλη της ή ως μέλη ενοριακών συμβουλίων, ως ευεργέτες, ως ψάλτες, ως ιερείς και πρεσβυτέρες, ως κατηχητές και δάσκαλοι, ως μέλη της Φιλοπτώχου, κλπ.
Αυτή είναι η αγωνία κι η προσευχή μας σήμερα, που καλούμαστε να μετατρέψουμε σε δράση και προσφορά, για να τη ζήσουμε ως σιγουριά και αισιοδοξία αύριο.
Αυτό που έζησα χθες στην Ουψάλα ήταν η ομορφότερη κατακλείδα της χρονιάς που εκπνέει σε λίγες ώρες και το ομορφότερο δώρο που μου προσφέρθηκε, με την ανατολή της νέας.
Καλή κι ευλογημένη παρά Κυρίου χρονιά σε όλους μας και πνευματικά καρποφόρα!
