Βλέπει τότε μιαν απέραντη θάλασσα. Μεσοπέλαγα υψωνόταν ένας πανύψηλος στύλος, που κατέληγε σε θρόνο υπέλαμπρο αλλά κενό.
Ξαφνικά παρουσιάζεται κάποιος και του λέει:
-Τι στέκεσαι; Ανέβα στο στύλο! Είναι Θεού θέλημα.
Άρχισε να σκαρφαλώνει. Με πολύ κόπο έφτασε σχεδόν ως την κορυφή. Έμενε ακόμα μια ώρα περίπου για ν’ ανέβει στο θρόνο. Μα δεν υπήρχε κάποια πρόσβαση, και το διάστημα, που το χώριζε, του φαινόταν πολύ μεγάλο. Βρισκόταν στο πιο δύσκολο κι επικίνδυνο σημείο.
Λιποψύχησε, καθώς το βλέμμα του έπεσε κάτω, στο φοβερό πέλαγος.
-Τρομάρα μου! Τι θα κάνω ο δύστυχος; συλλογιστικέ. Αν δοκιμάσω με μια δρασκελιά να φτάσω στο θρόνο, υπάρχει φόβος να γλιστρήσω και να γκρεμιστώ στην άβυσσο. Ποιο λοιπόν το κέρδος, που έφτασα ως εδώ; Αλλά πάλι να γυρίσω πίσω; Και να πάει χαμένος όλος ο κόπος μου; Αχ, τι να κάνω;
Ήταν σε δεινή αμηχανία.
Ξαφνικά όμως, χωρίς να το καταλάβει κι ο ίδιος αποτόλμησε το πήδημα και βρέθηκε καθισμένος στο θρόνο! Ω, τι χαρά ένιωσε, αγναντεύοντας από κει το πανόραμα που τον τριγύριζε! Ωστόσο απορούσε:
-Τι μ’ έπιασε κι ανέβηκα εδώ πάνω; Πως θα ξανακατέβω;
Τότε ακριβώς ξύπνησε.
-Τι να σημαίνει αυτό το όνειρο; αναρωτήθηκε.
Η απορία του κορυφώθηκε, όταν είδε το ίδιο όνειρο όχι μόνο την επόμενη, αλλά και την τρίτη νύχτα. Ζήτησε τότε τη βοήθεια του Θεού.
-Κύριε! Φανέρωσέ μου, Σε παρακαλώ, τη σημασία του ονείρου.
Και ο Θεός, πράγματι, του φώτισε το νου, κι έτσι μπόρεσε να εξηγήσει μόνος του το όραμα:
‟Η ανάβαση στο στύλος είναι ο τραχύς δρόμος των αρετών, που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία.
Το τελευταίο εκείνο σημείο, που δυσκολεύτηκα και περάσω, σημαίνει, ότι πολλές φορές ξαναγυρνάμε στα γήινα κι έτσι δυσκολευόμαστε να φτάσουμε ως την απάθεια. Γιατί ο θρόνος, όπου κάθισα κι ατένισα τα πάντα, είναι η απάθεια.
Αυτή βρίσκεται πάνω απ’ όλες τις αρετές, σαν θρόνος.
Κι όποιος καθίσει σ’ αυτόν το θρόνο, βλέπει καθαρά τα πάντα και τα θεία και τ’ ανθρώπινα και τα δαιμονικά’’.
Μόλις ξεδιάλυνε το όνειρο ο δίκαιος, δόξασε μ’ όλη του την καρδιά το Θεό, που τόσο νοιάζεται γι’ αυτόν και τον φροντίζει.
Ένας Ασκητής Επίσκοπος, Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, (σελ.62-65)
Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπος Αττικής 2004
