(Από το βιβλίο της Νίνα Πάβλοβα «Η ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ»).
Ένα αγοράκι από το οικοτροφείο εγκαταλελειμμένων παιδιών έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μου και μου έλεγε:
– Σ’εμάς στο οικοτροφείο,η οικονόμος όταν πίνει αρχίζει αμέσως να βρίζει τις μητέρες μας που εγκατέλειψαν τα παιδιά τους!
– Εσύ την κρίνεις την μητέρα σου;
– Όχι. Εγώ αγαπώ τόσο πολύ τον Ιησού Χριστό, που έχω εμπιστοσύνη σε όλα τα λόγια Του.
Ο Κύριος δεν μας είπε να αγαπάμε μόνο τις καλές μαμάδες,ενώ εάν μας εγκαταλείψουν να τις περιφρονούμε. Μπορεί η μαμά να είχε μια ζωή τόσο δύσκολη,που θα πρέπει να την λυπάμαι!
Το παιδάκι σώπασε για αρκετή ώρα και ξάφνου είπε:
– Εγώ οπωσδήποτε θα συναντηθώ με την μαμά. Όλοι θα μαζευτούμε κοντά στον Ιησού Χριστό και θα γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.
Θα την πλησιάσω και θα της πω: «Μαμά,εγώ είμαι.Πως έζησες στη γη μανούλα μου;»
Αν ένα μικρό παιδί, αγαπώντας τον Χριστό, βρήκε την δύναμη να συγχωρήσει την μητέρα που το πέταξε, τότε κανείς δεν δικαιολογείται να μην μπορεί να φτάσει σε τέτοιες και παρόμοιες κορυφές αγιότητας!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Νίκωνα Κουτσίδη (Από το Άγχος στην Αναψυχή).
