Νοσταλγώ μάνα το γλυκό του κουταλιού σε δίσκο με σεμεδάκι…

Όπου και να πάω μάνα θέλω να νιώθω μέσα μου την Ελλάδα,να λέω ότι είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ, νοσταλγώ την πατρίδα μάνα μου,το φουρνιστό ψωμί που έφτιαχναν τα ροζιασμένα σου χέρια, την μυρωδιά του καφέ που έφτιαχνες κάθε πρωί, τα γλυκά σου που παιδευόσουν ώρες να τα τελειοποιήσεις,

Νοσταλγώ το πεζούλι μας στην αυλή μάνα, δεν με χωράει το διαμέρισμα είναι τόσο μεγάλο τόσο πολυτελές αλλά και τόσο «στενό».

Θέλω να κλείσω τα μάτια να θυμηθώ και να μεθύσω με τις εικόνες, τα παλιά παραθυρόφυλλα ξεχαρβαλιασμένα απ’ του χρόνου την περατζάδα.

Με κείνες τις κουρτίνες τις πλεγμένες με το βελονάκι και τα κοφτά σχέδια με το γαλάζιο του πελάγου με το θαλασσί τ’ ουρανου και κείνο το μενεξεδί του λυκόφωτος.

Με τα παλιά τα σπίτια εκείνα τα χαμηλά τα φτωχικά τ’ ασβεστωμένα με τη σημαία στο κοντάρι να κυματίζει.

Με τις μικρές αυλές με τις γραφικές γειτονιές με τις πέργκολες να κάτσουμε από κάτω και να με τρατάρεις γλυκό του κουταλιού και καφέ, σε δίσκο με σεμεδάκι δαντελένιο.


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!