Μια μέρα ένας χριστιανός πολύ ταραγμένος πήγε και τον βρήκε:
– Πάτερ Ιωσήφ, ο γείτονάς μου, μου προξένησε πολλές απώλειες και με αδίκησε τον τελευταίο καιρό.
Δεν μπορώ να αντέξω άλλο. Θέλω να κάνω μια Λειτουργία να παρακαλέσω τον Θεό να τον τιμωρήσει κατά τα έργα του.
– Αδελφέ δε μου εδόθη να προσεύχομαι για τον θάνατο ή την τιμωρία του όμοιού σου, μόνο για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου και για τη μετάνοιά του “.
– Δε μπορώ να τον συγχωρήσω, πάτερ μου, και δεν έχω ειρήνη στη ψυχή μου “.
– Βλέπω αδελφέ πως είσαι βαθιά ταραγμένος. Μείνε εδώ απόψε τη νύχτα και θα προσευχηθούμε μαζί για τον εχθρό σου και αύριο θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Την επόμενη μέρα ο μοναχός τον ρώτησε:
– Πως κοιμήθηκες παιδί μου;
– ‘Ε λοιπόν πάτερ μου, συνεχώς βασανιζόμουνα. Τα κακά πνεύματα με ενοχλούσαν και με κατατρόμαξαν. ‘Έβλεπα το πρόσωπό μου , το στήθος και τα χέρια μου βουτηγμένα στο αίμα.
– Είναι το αίμα της εκδίκησης που έχεις στην καρδιά σου κατά του αδελφού σου.
– Πάτερ μου, συγχώρησα τώρα τον γείτονά μου.
– Καλώς. Τώρα θα πούμε και μια προσευχή γι αυτόν.
‘Όταν ο άνθρωπος αυτός γύρισε σπίτι του, ο γείτονας ήρθε να τον συναντήσει ζητώντας του συγνώμη. Κι έτσι με αυτόν τον τρόπο συμφιλιώθηκαν.
Μοναχός Ιωσήφ Κρασιούν. Βιβλίο Το μικρό γεροντικό της Μολδαβίας. Φώτο: π Ιωάννης Μασλοβ.
