Ο Λάμπρος Καλαρρύτης, με άρθρο του στο pagenews.gr, σχολιάζει την πανδημία του κορονοϊού και μέσω αυτού «εξετάζει» τις θεωρίες συνωμοσίας που περιβάλλουν το απρόσμενο γεγονός του 2020.
«Ο CΟVID-19 δεν έχει πλήξει ακόμη πολλές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Δεν είμαστε βέβαιοι για ποιον λόγο. Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ασθένεια τελικά θα εξαπλωθεί ευρέως σε αυτά τα έθνη, και χωρίς περισσότερη βοήθεια, τα κρούσματα και οι θάνατοι θα είναι πιθανώς χειρότερα από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι στιγμής. Εκατομμύρια θα μπορούσαν να πεθάνουν(…)Ακόμη και αν τα πλούσια έθνη επιτύχουν να επιβραδύνουν την ασθένεια τους επόμενους μήνες, ο CΟVID-19 θα μπορούσε να επιστρέψει αν η πανδημία παραμείνει αρκετά σοβαρή αλλού. Είναι πιθανώς μόνο θέμα χρόνου προτού ένα μέρος του πλανήτη μολύνει ξανά κάποιο άλλο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε μια παγκόσμια προσέγγιση για την καταπολέμηση αυτής της νόσου.»
Αυτό είναι απόσπασμα από ένα άρθρο του Μπιλ Γκέιτς στην «Καθημερινή» και είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον του δεύτερου πιο πλούσιου ανθρώπου του κόσμου για την πανδημία προκαλεί αντίστοιχα το ενδιαφέρον όλων των υπολοίπων.
Και το ενδιαφέρον αυτό συχνά συνδυάζεται με θεωρίες συνωμοσίας για τις οποίες κατά πόσο είναι μόνο θεωρίες ή έχουν κάποια βάση και σε ποιο βαθμό είναι μεγάλη η συζήτηση. Εξάλλου ο Γκέιτς δεν χρειαζόταν τον κορωνοϊό για να τροφοδοτήσει σενάρια εμπλοκής του σε σχέδια παγκόσμιου ελέγχου, για τον απλούστατο λόγο ότι μέσω της Microsoft και των Windows ελέγχει έτσι κι αλλιώς ευθέως ή εμμέσως την επικοινωνία δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε σημείο πέραν απ’ όσο μπορεί να φανταστεί ο μέσος χρήστης των προϊόντων του. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι άγνωστο, πάει πακέτο με την τεχνολογική παγκοσμιοποίηση.
Η τεχνολογική παγκοσμιοποίηση προσφέρει τη βάση για την πολιτική παγκοσμιοποίηση αυτό που πολλοί ονομάζουν «παγκόσμια διακυβέρνηση» και τον παγκόσμιο έλεγχο των πληθυσμών. Στην Κίνα των 1,7 δισεκατομμυρίων κατοίκων λειτουργούν περισσότερες από 250 εκατομμύρια κρατικές κάμερες που ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των Κινέζων, οι οποίες σε συνδυασμό με τον έλεγχο του στίγματος των κινητών, τους δορυφόρους και τη απεριόριστη δυνατότητα επεξεργασίας δεδομένων που έχει επιτευχθεί για να το πούμε καθαρά, δεν υφίσταται κανένας περιορισμός στην επεξεργασία οποιουδήποτε όγκου δεδομένων χρησιμοποιεί τη λεπτομερή καταγραφή της συμπεριφοράς των Κινέζων για τη διαμόρφωση ενός συστήματος επιβράβευσης και ποινών αναλόγως της συμμόρφωσης του καθενός. Το κινεζικό καθεστώς, δηλαδή, έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τον τεράστιο πληθυσμό της χώρας σε επίπεδο ατόμου και σε όλες τις δραστηριότητες και λειτουργίες του, από τις συνήθειες μέχρι την υγεία. Αυτό κάνει τον Τζώρτζ Όργουελ να μοιάζει με τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε λίγο πιο σκοτεινό version.
Τα μέσα, λοιπόν, πλέον υπάρχουν. Η τεχνολογική δυνατότητα υφίσταται εδώ και χρόνια. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει και η βούληση κάποιων να επιβάλουν παγκόσμιο έλεγχο. Η απάντηση είναι εύκολη. Εννοείται ότι υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Τώρα υπάρχει και η τεχνολογία. Οι τεχνικοί περιορισμοί δεν είναι πρόβλημα εδώ και πολύ καιρό. Για να το «οπτικοποιήσουμε» αν η Κίνα μπορεί να ελέγξει έναν πληθυσμό 1,7 δισ. , ποσοτικά αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα για την Ευρώπη των 450 εκατομμυρίων ή τις ΗΠΑ με περίπου αντίστοιχο πληθυσμό. Και οι δύο μαζί έχουν τον μισό πληθυσμό της Κίνας.
Άρα η τεχνολογία υπάρχει και η βούληση πάντα υπάρχει στην εκάστοτε εξουσία, πόσο μάλλον αν έχει και συγκεκριμένο σκοπό και ατζέντα. Έλειπε η αφορμή, διότι η Δύση δεν είναι Κίνα και οι Δυτικοί πολίτες δεν είναι Κινέζοι, ήρθε όμως ο κορωναοϊός και έδωσε την ευκαιρία να εφαρμοστεί, εκ των πραγμάτων και στην πράξη, ένα άνευ προηγουμένου πείραμα μαζικής κλίμακας για τον έλεγχο του πληθυσμού. Δισεκατομμύρια κόσμος σε καραντίνα, ελεγχόμενη έξοδος όλων, παρακολούθηση των πάντων, καταγραφή κινήσεων, κλείσιμο της οικονομίας, δόγμα του σοκ και όλα αυτά με ένα πολύ πειστικό επιχείρημα, πραγματικό και όχι προσχηματικό όπως αποδεικνύει ο αριθμός των θυμάτων, την πανδημία Covid-19.
Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες (που θα επιβεβαιωθούν αλλά θα τις αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο) ότι η Κίνα έκρυβε για μήνες αρχικά την ίδια την απειλή και στη συνέχεια τις διαστάσεις της, ελέγχοντας μάλιστα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο οποίος σκοπίμως υποτίμησε την επικινδυνότητα του ιού, είναι κάπως ειρωνικό ότι αυτή έδωσε την δυνατότητα στη Δύση (ή σε κέντρα στη Δύση) να δοκιμάσει σε πραγματικές συνθήκες ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ελέγχου των Δυτικών κοινωνιών.
Πλέον υπάρχει προηγούμενο, έχουν βγει συμπεράσματα, ο κόσμος το αποδέχθηκε μέχρι ενός σημείου και με έναν ιό «φυσαρμόνικα» που θα έρχεται και θα φεύγει εποχικά, το ίδιο θα γίνεται και με τα μέτρα. Αυτός είναι ήδη ο σχεδιασμός, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από τις αντοχές του κόσμου, των οικονομιών και τη γρήγορη εξεύρεση φαρμάκων.
Τα διάφορα κέντρα που επιθυμούν τον παγκόσμιο έλεγχο βέβαια δεν είναι ακριβώς ενοποιημένα, ούτε έχουν σύμπτωση συμφερόντων και επιδιώξεων και αυτό δημιουργεί παράλληλους ανταγωνισμούς και συγκρούσεις, όμως ο στόχος υπάρχει και γενικώς βολεύει πολλούς. Θα επανέλθουμε σε άλλο άρθρο επ’ αυτού, δεν είναι εξάλλου κάτι καινούργιο ή περίεργο, από καταβολής κόσμου πάντα κάποιος προσπαθεί να τον ελέγξει.
Τα «αντίτιμο» λοιπόν για την αποφυγή μέτρων όπως αυτά που ζούμε τώρα, θα είναι ένας διαρκής έλεγχος σε προσωπικό επίπεδο σχετικά με την υγειονομική κατάσταση του καθενός, οπότε δεν θα χρειάζεται γενική καραντίνα κάθε φορά που θα ενσκήπτει τέτοιου είδους κίνδυνος. Θα ξέρει η κυβέρνηση ποιος έχει νοσήσει, ποιος έχει ανοσία, ποιος έχει κάνει εμβόλιο και τι είδους, άρα ποιος μπορεί να βγαίνει, ποιος μπορεί να πηγαίνει στη δουλειά του, ποιος πρέπει να μένει μέσα, ποιος μπορεί να ταξιδέψει εκτός συνόρων και αυτό το τελευταίο βάζει αναπόφευκτα στο κάδρο και τις ξένες κυβερνήσεις που επίσης πρέπει να γνωρίζουν ποιον μπορούν να δεχθούν στην επικράτεια τους και ποιον όχι. Και πως μπορεί να γίνει αυτό;
Την απάντηση την δίνει ο Γκέιτς; «Τελικά θα έχουμε κάποια ψηφιακά πιστοποιητικά για να δείξουμε ποιος έχει αναρρώσει ή δοκιμαστεί πρόσφατα ή πότε έχει λάβει κάποιος ένα εμβόλιο. » Τα «ψηφιακά πιστοποιητικά» στα οποία αναφέρεται, είναι «τατουάζ κβαντικών στιγμών», «quantum-dot tattoos», αόρατα στο γυμνό μάτι τα οποία θα εμφυτεύονται με το εμβόλιο και θα διατηρούν το ιστορικό εμβολιασμού και όχι μόνο, ένα αόρατο ψηφιακό τατουάζ μικρο-κρυστάλλων που θα εμπεριέχει ιατρικά και άλλα στοιχεία του ατόμου τα οποία θα διαβάζονται από τις Αρχές. Αυτό το project το χρηματοδοτεί, εννοείται, ο Γκέιτς.
Πέραν του τεράστιου οικονομικού ενδιαφέροντος καθώς μιλάμε για εμβολιασμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή για δουλειά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων ο έλεγχος που μπορεί να ασκείται μέσω εμφυτευμένων μικροτσίπ είναι προφανώς πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι μέσω των κινητών. Δεν είναι βέβαια κανείς αφελής για να πιστεύει ότι άπαξ και ενσωματωθούν τσιπάκια για τον έλεγχο των εμβολιασμών, δεν θα επεκταθεί η χρήση τους και για όλες τις άλλες δραστηριότητες και στοιχεία του ατόμου.
Εν πάση περιπτώσει ο Γκέιτς και διάφοροι άλλοι μπορεί να έχουν τις καλύτερες των προθέσεων και να νοιάζονται για την ανθρωπότητα, αλλά το ερώτημα που έχει ήδη τεθεί και αποτελεί αντικείμενο παγκόσμιας συζήτησης και πολιτικής σύγκρουσης, είναι κατά πόσο οι δισεκατομμυριούχοι αυτού του κόσμου θέλουν να τσιπάρουν τον πληθυσμό του πλανήτη από αγαθή διάθεση για να τον προφυλάξουν από τις πανδημίες.
Η συνέχεια στο νέο πλανητικό matrix που έχει ξεκινήσει.
