Ο άνθρωπος, όσο έχει την σάρκα του, μοιάζει με αναμμένο κερί.
Όπως το κερί είναι προορισμένο να λιώσει, έτσι και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη, γι’ αυτό και πρέπει να μεριμνούμε περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα:
«Τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του; Ή τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος ως αντάλλαγμα για την ψυχή του». (Ματθ.16:26)
Πρέπει να τα υπομένουμε όλα για χάρη του Θεού με ευχαρίστηση. Η ζωή μας, συγκριτικά με την αιωνιότητα, είναι μια στιγμή.
Γι’ αυτό και ο απόστολος λέει πως «όσα υποφέρουμε τώρα, δεν ισοσταθμίζουν τη δόξα που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον.» (Ρωμ. 8:18).
